“Ik heb warme herinneringen aan mijn tijd in Nederland”

Muziek zat al op jonge leeftijd in zijn bloed, zo vertelt Roderick ‘Vader’ Volk. Twee vrienden van hem hadden een drumstel thuis en hij werd gegrepen door het opzwepende ritme van Kadans en Ritmo Kombiná. Als 14-jarig jongetje begon hij met muziekles en niet lang daarna richtte Roderick zijn eerste bandje op: Listen. Toen hij in 2001 van Curaçao naar Nijmegen verhuisde voor een studie marketing, maakte hij halverwege de logische overstap naar het Rotterdams Conservatorium. Een pittige tijd, want de studie was zwaar en ondertussen speelde hij in de populaire band Caché, met optredens door het hele land. Toch koestert hij alleen maar warme herinneringen aan die periode: het was leuk en leerzaam. Zijn talent bleef niet onopgemerkt in de jazz scène, hij werd gevraagd om op te treden tijdens het North Sea Jazz festival, trad op met het Metropole Orkest én stond in Carré en het Concertgebouw.

“Het is ontzettend leuk om te studeren voor iets waar je talent voor hebt. Dat probeer ik mijn leerlingen ook mee te geven”

In 2012 keerde Roderick terug naar Curaçao. Hij werd door de lokale overheid gevraagd om naar het eiland te komen om aan de slag te gaan als muziekdocent en mentor op een middelbare school. Dat doet hij nog steeds met veel passie, naast optreden met zijn Latin Jazz Band Perfect Fourth – een muzikaal fenomeen op het eiland én daarbuiten. Ook is hij voorzitter bij RKSV Centro Dominguito en organiseert hij samen met een goede vriend twee keer per jaar de populaire JetSet feesten: een idee dat aan de keukentafel ontstond. Ondanks dat de naam misschien anders doet vermoeden, zijn het toegankelijke feesten waar de sfeer en muziek belangrijker zijn dan ‘zien en gezien worden.’ Heeft hij nog tips voor de kinderen uit zijn klas die een carrière in de muziek ambiëren? “Het begint natuurlijk met talent hebben. Maar zonder discipline en doorzettingsvermogen wordt het niets. Mijn tijd op het conservatorium was best pittig, er kwam veel theorie bij kijken. Ik heb doorgezet, want studeren voor iets waar je talent voor hebt is gewoon heel erg leuk.”

“Ik probeer mijn publiek met humor een spiegel voor te houden”

Niet alleen met zijn muziek trekt hij volle zalen, Roderick Volk staat eveneens in het theater met zijn maatje Quenton ‘Oompie Stroopie’ Stroop. Afgelopen november nog, toen ze voor een enthousiast publiek het podium van het Rotterdamse Zuidplein theater beklommen met de komische voorstelling Oh mama, bo ta haña kastigu.

“We vertellen verhalen die uit het leven zijn gegrepen: een vader die na zijn scheiding een nieuwe vriendin krijgt en van zijn ex de kinderen ineens niet meer mag zien, dat soort dingen. Kritisch, maar met een flinke dosis humor.” Ook op zijn Facebookpagina deinst hij er niet voor terug om zijn vele volgers een spiegel voor te houden. “Ik bespreek regelmatig een actuele situatie. Dagelijkse dingen die mij opvallen, waarbij humor de boventoon voert.”

“Kerst staat voor mij voor saamhorigheid”

Zijn plannen voor Kerst en Oud en Nieuw? Het is sowieso zijn favoriete tijd van het jaar. Er staan een aantal optredens met zijn band Perfect Fourth op het programma, onder meer bij het Renaissance Hotel in Otrabanda. Op 23 december organiseert hij opnieuw een JetSet party bij Club SPOONZ en op 30 december speelt hij met de originele bezetting van Caché in het Curaçao World Trade Centre. Wat Roderick betreft draait het in deze feestmaand vooral om saamhorigheid. Geven in plaats van nemen. Naast gezellig samen zijn met de familie verheugt hij zich daarom het meest om zijn muziek te laten horen tijdens de misa di aurora: dageraadsmissen die de week voor Kerst beginnen, als een soort spirituele voorbereiding op het kerstfeest. Elke ochtend om vijf uur, negen dagen lang, speelt hij in een andere kerk. En dat doet hij al sinds 2013. “Deze traditie leeft echt op het eiland en heeft een sociale functie”, vertelt Roderick. De belangstelling is vaak zo groot, dat veel mensen buiten moeten staan. Dat zorgt voor een bijzondere sfeer. Na afloop van de mis wordt er koffie en chocolademelk geschonken en letter di pinda geserveerd, een typisch Antilliaans pindakoekje in de vorm van een S. De meesten mensen gaan daarna door naar hun werk of naar de stad om kerstinkopen te doen.

“The sky is the limit. Er is nog zoveel meer te bereiken!”

Muzikant, docent, organisator van feesten en cabaretier – is er iets wat de 35-jarige Roderick niet kan? “Mijn passie ligt bij muziek, en verder doe ik gewoon heel veel dingen die ik leuk vind. Ik zou nog wel een keer willen optreden in zo’n karakteristieke club New York, daar leeft de jazz behoorlijk. Wat mij betreft is de sky the limit. Er valt nog zoveel te bereiken.” New York heeft in ieder geval al kennis kunnen maken met Roderick, ondanks dat hij er zelf nog nooit is geweest. Hij was namelijk te zien in de nieuwe campagne van de Curaçao Tourist Board (“Beleef het zelf”) waarin zijn beeltenis vele billboards en bushokjes sierde. Het duurt vast niet lang meer voordat ook zijn muziek The Big Apple verovert.